Vegen mot Masters-VM i Sydney

Hei!

 

Eg heiter Rune og er 47år. Eg starta løping då eg vart 30år, og har blitt meir og meir nysgjerrig på løpetrening etterkvart som åra har gått. Eg har jobba som personleg trenar heile perioden, men er i grunn utdanna allmennlærar. 

 

I starten var løpinga ein måte å koma seg ut på. Og testa grenser. Dei fyrste åra hadde eg lyst å bli betre utan å trena for mykje. Så målet var som regel å springa maraton litt raskare enn året før, utan å trena meir. Og samtidig klara 100kg i benkpress. 

 

I starten var dette sjølvsagt ikkje noko stort problem, ettersom persen vart satt med relativt lite bakgrunn og i høg alder. Men etterkvart som persen vart betre, vart det stadig hardare. Så då eg passerte 40år, innsåg eg at eg måtte gje slepp på prinsippet om pers med lite trening. Eg måtte springa meir. 

 

Etterkvart som treningsvolumet auka, gjekk persen fortsatt nedover. Og i ein alder av 47år ser eg fortsatt mogelegheit for å persa, sjølv om det ikoniske målet om sub 2.30 byrjar å renna ut i sanden. Men kven veit. Benkpress har det blitt lite tid til, så den faktoren med 100kg som prinsipp for å godkjenna maratonpers er også lite testa dei siste 5åra. 

 

Hausten 2023 trengte eg ny motivasjon. Eg hadde bestemt meg for at Berlin maraton truleg var siste maraton med fokus på å springa fort. Treninga tek mykje tid, og utfordringar med prolaps i 2022 gjorde at eg ikkje var så fokusert på at alle startar skulle gje pers. 

 

Men eit overraskande resultat, med 2.34 på Berlin maraton, ga ny motivasjon og tru på at pers  kunne vera innan rekkevidde i 2024.

 

Så etter eit par veker pause, starta eg å testa ut «det norske systemet» som så mange nordmenn har hatt suksess med dei siste åra. Med Ingebrigtsen-brødrene i spissen er det mange som forbedrar seg kraftig med ulike variantar av dette systemet. 

 

Kort sagt er det snakk om å få inn så mykje kvalitet på trening som mogeleg i løpet av veka. Og måten dei fleste løyser dette på er å ikkje springa veldig hardt, men heller ha mykje innhold fordelt på fleire økter. Såkalla terskeltrening. Det vil seia overkommeleg hardt og gjerne 4-6 slike økter i veka. MEN dette er for dei som satsar hardt, og som har moglegheit for mykje restitusjon. 

 

Intensiteten vert ofte styrt med måling av laktat, for å vera sikker på at ein ikkje trenar for hardt. Dette er noko eg sjølv starta testa i oktober 2023. 

 

For min del har det vorte over 60 slike økter sidan oktober. Laktatmålingane har blitt viktige i intensitetsstyringa, og løpinga har nesten vorte som ein jobb ved sidan av jobben. Så får me sjå korleis formen er påvirka når me testar eit par løp i vår. Vanlegvis er eg ikkje veldig glad i løpskonkurransar. Ser dei i grunn som eit nødvendig onde for å sjekka måloppnåing. 

For meg er VEGEN det viktigaste, og mest interessante. Men no er eg nysgjerrig på kva den systematiske tilnærminga fører meg. Dermed lyt det springast nokre konkurransar i året som kjem. 

 

Måla i år er å persa på 10km, halvmaraton og maraton. Samt springa to maraton på 6-timar og 240km på 24-timar. Så får me sjå korleis løpskalendaren kan rettast inn mot dette etterkvart. 

 

Masters-VM i Sydney i september vert i grunn meir ei oppleving enn nødvendigvis eit perseforsøk, ettersom veret og andre faktorar gjere føresetnadane for pers noko verre. Men sidan eg til no har alle maraton etter fylte 40år på mellom 2.33-2.36 lyt jo formen vera på plass også etter sommaren. 

 

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

 

Bli med Rune på terskeltrening frem mot VM! Ca to ganger i uken kan du trene med Rune slik han selv trener frem mot løpet. Sjekk timeplanen etter "Vegen mot VM" 👟💦